Hani derler ya, diliniz de olmasa kargalar gözünüzü oyar diye;
Bazı insanlar profilde şeref, onur, gurur satıyor. Gerçek yaşamda ise kim oldukları ortada! Sosyal medyada kahraman, gerçek olan hayatta ise bayağı ve sıradan...
Sosyal medyada her gün denk geliyoruz onlara. “Onurla çalıştım, şerefimle çıktım, gururla emekliye ayrıldım…”
İyi de sevgili arkadaşlar, bunu bize anlatmaya gerek var mı?
Biz sizin kim olduğunuzu zaten yıllardır biliyoruz.
Onur ve şeref kelimeleri, bazı insanların profillerinde dolap kapağı gibi sallanıyor ama içeride ne var, orası başka bir soru işareti.
İnsanların karakteri, işlerinden ayrılırken yazdıkları notlarla ölçülmez.
Şeref, onur ve gurur; her sabah verdiğin kararlarla, her gün yaptığın küçük doğrularla ahlak havuzunda birikir. Ve onu da profildeki cümlelerin değil, hayatındaki tutum belirler. Yani demem o ki torpil yapıp işten çıkıp, sonra “onurla ayrıldım” demek, en hafif tabirle ironiye girer.
Bazen bakıyoruz, birileri kahraman gibi poz veriyor.
Ama arka planda hayatlarına bakınca; gerçek anlamda iğrenilecek bir biçimde adaletsiz, çıkarcı, menfaatçi.
O zaman ister istemez şunu anlıyorsunuz; bazı kelimeler, ne yazık ki bazılarına yakışmıyor.
Onur, şeref, gurur…
Bunlar ilan tahtasında satılmaz. Bazen en sessiz, en mütevazı olanlar gerçek kahraman olur; övünmez, paylaşmaz, sadece yaşar.
Ve biz sadece ve şimdilik ve kenardan ve izliyoruz.
Profillerde parlayan “şerefli” cümleler, gerçek yaşamda bir mizah konusu oluyor. O fıkrayı biz anlatmaya başladığımızda mizahın renkleriyle birlikte tınısı da ortaya konulacaktır.
Çünkü perde arkası gerçek anlamda sıkıntılı bir biçimde mizah olmaktan çıkmış olan ve görünüründe birilerine ahlak satışından öteye gitmeyen birkaç kelimeyle insan kurtulmaz; sadece ve sadece davranışla kurtulur.
Ki eğer hayatın boyunca dürüstsen, merhametliysen, kimse de sana kısaca ve öz olarak “şerefsiz” demez.
Değil mi?
Ama aksi hâlde, tüm sosyal medya ilanların boş bir balon gibi patlar.
Yani diyorum ki onur ve şeref, profil fotoğrafında satılmaz.
İnsan, yaşadığıyla anlaşılır.
Kelimeler ağzında sözüm ona süs olur ama karakter belirleyicidir kelimeye gerek kalmaz...
Biz zaten ortaya konulan komedi temaşasını gördük. Ki özellikle onur ve haysiyet budalası kelime sahiplerine bu ifade bile fazla…
Sonradan aklıma bir bilenin sözü geldi.
Namus edebiyatının en son çığırtkanlarıdır, namussuz olanlar…