Biri de çıkıp “iyi ki varsın Eren demiyor ki” diye yazan şehidimin vasiyeti slogan oldu. Bunu duyan milyonlarca insanımız memleketimin dört bir yanından ''iyi ki varsın Eren!'' diye seslendi, hepimiz peşinden koşturmaya çalıştık. Komutanının verdiği emirle arkasına bile bakmadan şahadete yürüyüp gitti Ömer Halisdemir’im, hainlere set oldu. Memleketimin dört bir yanında her bir ilimizde yeni doğan bebeklerimize ismini verdik, yaşatmaya çalıştık. * Depremlerde yıkılan binaların enkazlarında kaldık. Mini mini parmaklarımızla hayata tutunmaya çalıştık, bırakmadık. Onlar ki yine memleketimin dört bir yanından gelmişti güzel İzmir'ime. Ordu’lu itfaiye onbaşısının duyduğu sese Manisalı koştu, kazmayı Antepli, küreği İstanbul'dan gelen arkadaşı aldı, moloz yığınına yüklendi. Çanakkaleli doktorumuz yüzünü temizleyip, saçlarını düzeltti. Bursalı arkadaşı damar yolunu açtı, Karslı hemşiremiz üşümesin diye battaniyeyi sıkıca sardı vücuduna. Ayda bebek usulca ''ayran ve köfte istiyorum'' diye seslendi. Yattığı hastaneye poşet, poşet köfte ve ayranlar yağmur gibi yağmaya başladı. Şehrin dört bir yanından duyanlar koştu, geldi. * Her bir olayda olay yerinde ki ekipler ağladı, onlar ile birlikte televizyon başında aynı duygular ile bizler ağladık. Adeta tüm Türkiye ağladı. Asıl ağlaması gerekenleri göremedik. Televizyonlarda siyaset insanlarının anlamsız ve gereksiz konuşmalarını duyduk. Biz ağlarken onlar hala birbirlerine laf sokmaya çalışıyorlardı. Namussuzlar, ne idüğü belirsiz olan canlılar yine meydanlardaydılar. Yine malzeme çalma, midelerine haram lokma ceplerine başkasının parasını koymaya çalışıyorlardı. Köpeklerimiz enkazda canlı ararken, kedilerimiz bile ağlarken. * Özümüze döndüğümüz zaman ne güzel oluyoruz. Keşke yaşanan acılar olmasa, enkaz altında kalıp birlikte ağlamaktansa hep birlikte gülebilseydik. Öyle daha güzel olursun Türkiye'm...